1) Vrij 15-7: De langste dag van de vakantie.

De wekker gaat vroeg. Binnen no time staan we buiten. De 3 koffers had ik gisteravond al in de auto gelegd. We kunnen richting station gaan. Niet normaal we houden ons aan onze schema tijd! Half 5 zitten we in de auto. Het is een stukje van niets. Maar om met een koffer te lopen toch net te ver. Pascal slingert ons met de auto naar het station. Als hij de auto weer voor de deur heeft geparkeerd komt hij naar ons toe. Ondertussen heb ik de treinkaartjes voor de kinderen geactiveerd. We zijn nog veel te vroeg voor de eerste trein. Maar wij zijn niet de enige op het station. Er zitten behoorlijk wat mensen in de trein. Op Schiphol aangekomen checken wij de koffers in. Tsjonge wat een rij staat er! 

Het ontbijt bestaat uit een vers croissantje van de bakkerij-afdeling van AH en nog wat zuivelproducten. Chocomelk, fristi en vifit moeten we nu even missen. Dan lopen we naar de douane. We vliegen met een vliegtuig van Air Dolomiti. München is de bestemming. 

Op München stappen wij over naar NYC JFK. Lufthansa brengt ons. Het loopt gesmeerd.

 Iets later dan gepland racen wij over de startbaan. Negen uur later zetten wij voet op Amerikaanse bodem. En hoe.... Bijna twee uur staan we in de rij voor de douane. Warm en druk dat is het. Maar je kan geen kant op en we slingeren rustig door de 12 banen heen en weer. We hebben een nieuw paspoort zonder eerder US stempeltje en ja dan moet je weer de volledige irisscan en vingerafdrukken toets doorstaan. Als dat gelukt is lopen wij naar de Airtain. We springen in degene die er aan komt maar na 1 halte stappen we over naar de Airtain met eindbestemming Jamaica.

Op Jamaica moet je betalen voor de rit in de Airtain en kun je verder reizen met de Lirr of de NY metro.

Wij kopen een unlimited 7 days pass. We gaan de komende dagen niet telkens losse kaartje kopen of nadenken hoe verder te lopen als we zo onder de grond kunnen stappen voor een paar haltes.

De E line brengt ons in een half uurtje naar Port Authorithy station/42 str. Een gigantisch station. We lopen richting de bussen. Dit blijken Greyhound bussen te zijn. We laten de kinderen even staan wachten en Pascal en ik gaan op onderzoek uit. 2 etages hoger vinden we een ticketpoint met echte mensen achter de balie. We kopen 10 losse kaartjes voor het vervoer naar New Jersey. We slapen aan de andere kant van de Hudson rivier. Daar heb je weer andere tickets (New Jersey Transit) voor nodig. We gaan terug naar de wachtende kinderen. Nemen ze mee naar 3 etages hoger. Lopen nog langs een Duane read (soort AH to go) voor wat flesjes drinken. Want man o man wat is het heet met 31 graden! 

De bus staat er al. We moeten even wachten met instappen zegt een medewerker. Dus wachten we gewoon weer even . De bus is als een touringcar. Geen ruimte voor een koffer.... Die zetten we maar even op een zitplaats neer. Nog steeds zitten wij in het station en hebben geen idee of het nog licht is buiten. We zitten al sinds station Jamaica onder de grond. Dat is denk ik dus ook alweer een uur. We rijden. Daar zien  we weer daglicht. De zon staat nog aan de hemel en weerkaatst op de wolkenkrabbers. Kijk daar, het empire state building. Kijk daar eens, pap... Kijk daar eens ma! De kinderen kijken hun ogen uit. Direct verdwijnen we weer in het donker. We gaan de Lincoln tunnel in. Een lange tunnel. Dan zijn we er bijna. Ik zie de grote S van het Sheraton al hoog op een gevel staan. We stappen uit. Staan oog in oog met de schitterende skyline van New York!

Dit wilden we zien! Pas, Esmée en ik checken in terwijl de jongens nog wat foto's van NY schieten. Dan met z'n allen naar de kamer. De wow's en ohh's vliegen om de oren. Een mooie ruime kamer met twee bedden en een bank. Een buro. Twee tv's. Een mooie badkamer. En dat uitzicht! Wat wil je nog meer?! Nou naar bed dus.

Het is 21.00 uur lokale tijd. Maar voelen ook wel dat het in Nederland 3 uur 's nachts is. En dat onze wekker vanmorgen om 4 uur afging. We gaan slapen. Zijn blij en tevreden. Hier hebben wij lang naar uitgekeken!